okyo.org

Güler Teyze :))

OSMAN 'IN ARDINDA YANARDAĞ YÜREKLERİ OLUŞTU...

Osman'ı yakın tanıma fırsatı bulan, yaşamının son iki ayını (hastane sürecinden sonsuzluğa gittiği ana kadar) paylaşan, onun simsiyah ve zeka fışkıran gözlerinin içerisine bakarak "hayata asılması" için yalvaran ve bir anne kalbiyle hissebildiğim tüm sevgi ve şefkatle onu yalnız bırakmayan "Güler Teyze" olarak, yaşamındaki en yakın arkadaşı Sevgili MK'ın OSMAN için hazırladığı bu platformda buluşuyoruz.

Onun öyküsünde; yaşamla ölüm arasındaki çizginin ne kadar ince ve yakın olduğunu, şans ve şanssızlığın kahredici adaletsizliğini, onulmaz bir dertle başa çıkma savaşındaki inanılmaz çabasını; kendisini ziyarete gelen arkadaşlarını gördüğünde, acıların eritip bitirdiği o yüzünde nasıl gülücükler açtığını, hastanede izleyemediği Formula 1 yarışlarının sonuçlarını bizlerden sorarak,hayatla bağlarını nasıl sıkı tuttuğunu; birinci elden yaşadım .Ailesi, yakınları ve arkadaşlarının ona yüklediği "Burkitt Lenfomayı yenme mucizesi misyonunu" büyük bir inanç ve gayretle üstlendiğini, kendisine ve bizlere zafer vadederek, korkularımızı umuda çevirdiğini hatırladıkça acılarım özlemim ve isyanım artıyor... Buna kader deniliyor, ama bu sözün insanı teselli edecek bir tılsımı yok ne yazikki..

Onun kısacık yaşamında, pekçok sorun ve hayat mücadelesinden nasıl başarıyla çıktığını bilenler, Osman'a ölümün hiç yakışmadığını çok iyi bilirler. Onun yine mücadelerle kazanacağı pekçok projesi, hayali vardı. Sevgi doluydu, paylaşımcıydı, fen liseliydi, ODTÜ'lüydü, Fizikçiydi, dağcı, yüzücü idi, bu kış kayak öğrenecekti... Şimdi biz, onun bu iç yakan kötü kaderine kahrediyor ve özlüyoruz, hiçbir masum ve haklı gerekçe bulamayarak...

ODTÜ Fizik Bölümünü bitirdiği Şubat 2000 de bir sohbetimizde, kısa metrajlı bir film çekmek istediğini söylemişti bana, gelecekle ilgili projelerinden biri olarak. İşte o kendi hayatının en dramatik filmini çekti ve gitti.. Bu filmi görenler asla etkisinden kurtulamayacaklar.

Onu Konya'da uyuyacağı yeni dünyasına götürdüğümüz günün gecesinde bana "bak Güler Teyze kelebekler kadar hafif hissediyorum, uçuyorum" dedi uyur uyanık geçen 1 saatlik uykumda.. Gerçekten bir kelebek gibi aramızdan sıyrılıp yaşamdan ayrıldı. Yüreğimizde yanardağlar bırakarak...

Osman sevgili kuzucuğum seni hep sevecek, yüreğimden mektuplar yazacak, seninle konuşacak ve şu anda bizim bilmediğimiz ve senin ait olduğun dünyanda buluşana kadar özleyeceğim.

Osman kısa yaşam öykünde, hepimize birşeyler öğreterek, söyleyerek gittin.. Nurlar içinde yat birtanem..

Mutlu Doğruel (Fizik'99)
Osman'i okuldayken tanima firsati bulamadim. Hastalik haberini aldigimda kim oldugunu da cikaramadim. Ancak yattigi hastaneye ona "gecmis olsun" ve "nice yillara" demek icin gittigimde hatirladim hemen o incelmis ve gulumseyen yuzunu. O gun ayni zamanda onun dogum gunuydu. Iceri girer girmez "Hosgeldin Mutlu" dedi bana, elini uzatarak. Cok mahcup oldum hemen: O kadar zaman gecmis olmasina ragmen ve tanismiyor olmamiza ragmen beni hatirliyordu. Neseliydi de; espriler yapiyor, gulucukler saciyordu o sicak bogucu odasinda. Bir Osman'i bir de ODTU Fizik'in o soguk, o acimasiz koridorlarinda insanlarin birbirlerine bile bakmayip gecmelerini getiriyordum aklima. Benim icin cok karmasik bir duyguydu bu. Simdi pismanlikla soyluyorum bunu: Osman seni keske daha iyi tanisaydim. Suna itiraz etmeyeceksinizdir: Arkadaslar, biz birbirimizi tanimiyorduk! Birbirimizin adlarini bilsek dahi birbirimizi gercekten tanimiyorduk. Osman bize aci bir ders verdi (en azindan bana). Nicin bu kadar kopuktuk? Bugun buradaki ogrencileri goruyorum da; bizden farklilar. Tuhaflik bizde miydi acaba? Mutlaka cok yakin dostluklar kurmusuzdur orda; bu dogru. Fakat, gene de gercek o ki yabanciydik cogunluga. Simdi unutamiyorum o lafi: "Hosgeldin Mutlu!"... Hoscakal taniyamadigim Osman! Huzur icinde yat...

Ayşe Arslandoğan (Fizik'99)
Gecikmiste olsa arkadasimiz Osman'in vefatina ne kadar üzüldügümü söylemek istedim. Sevdiklerimizin degerini nedense yitirdikten sonra anliyoruz. Umarim mekani cennet olur. Gelecekte yapacak cok güzel seyler vardi daha. Isyan etmek istemiyorum ama Allah onu cok erken aldi aramizdan. O ölmedi gönüllerimizde yasayacak.....

Bora Aslan (Odtu 2.yurt)
Osman biliyorum şu anda bizleri hala daha görüyor, dinliyor ve yanımızda bulunuyorsun. Ve biz sadece seni şimdilik göremiyor ve duyamıyoruz. Seni emin ol bana 5 yıllık oda arkadaşlığımız boyunca verdiğin basket, yüzme , müzik derslerini halada hatırlıyor tanıştırdığın Conan'ı hala daha okumaya çalışıyor, ve seninle hala daha hayallerde oturup konuşuyoruz. Merak etme Osman hala daha yanımızdasın ve seni unutmayacağız. Sen zatende bunları biliyor ve bildiriliyorsun belki ama ben yinede ben buralarda taşımak istedim .. Sana bütün kalbimle Allah' tan rahmet diliyorum ve dualarımda yer vermeye çalışıyorum, Mekanın cennet olsun

Çetin Yanık
- Bu dünyada tanıdığım melek gibi insandı Osman; çekingen, akıllı, saygılı tavırlarını hiç unutamam. Mekanın en iyi meleklerin yanı olsun.

Güney Tuncer (Fizik'99)
- Seni fazla tanıma fırsatım olmadı. Ama şundan eminimki karşılaştığım en kibar ve güleryüzlü kişilerden biriydin. Halen inanamıyorum bizi bıraktığına. Bana gelip abi ben bisiklet alacağım okula bununla gidip geleceğim ne alıyım demen halen dün gibi aklımda. Ya mezuniyet gecesi. Hatırlıyormusun dostum ne dağıtmıştık ama, partideki görüntülerimizi kameraya kaydetmiştik sonrada size gidip bunlari izlediğimizde miğdemize ağrılar girinceye kadar gülmüştük.

Dostum, daima kalbimizde yaşayacaksın.

Tamer Yiğit
- Arkadaşımız Osman'ın vefatını üzüntüyle öğrenmiş bulunuyorum. Ailesine başsağlığı, yakınlarına sabır diliyorum.

Gökçen Mersinli
- Aramızdan ayrıldığını telefonda bölüm arkadaşından öğrendim ve inanamadım... İnanamadım ama ya gerçekse diyerek, içimden birşeyler koptuğunu hissettim. Senin için düzenlenmiş olan siteye girerkende gerçek olmaması için dua ediyordum... Ama maalesef dua etmekte biraz geç kalmışım. İçim acıyor, gözümün önüne hep gülen yüzün ve heyecanlı bakan gözlerin geliyor. İnanamıyor ve inanmakta istemiyorum. İsyan etmemek elde değil... Seni hep özleyeceğim...

Tolga Çerezci
Değerli dostum osman seni hayatının baharında kaybetmenin derin üzüntüsünü yaşıyoruz, ama sen ölmedin yüreğimizde yaşıyorsun. sana ALLAH{cc} rahmet diliyorum. Ruhun şad, Toprağın bol, mekanın cennet olsun. Tüm doslarının başı sağolsun.